ایمان

دارم از تو حرف میزنم.

میگم خدا درک کردنیه نه دیدنی.وبه لحظاتی فکرمیکنم که توی حرم امام رضا(علیه سلام) قلبم از شوق در حال بیرون زدن از سینم بوده..

حقیقتا این کالبد خاکی و این جسم زندان انسانه.

 

خداوند من..من به شدت غافل وفراموشکارم..خودت منو نگه دار..

خدایا این زبان قاصر و ناتوانه..شکر میکنم تو رو به عدد همه ی موجودات.برای تمام نعمات..از بزرگترینها که عشق شماست تا ریزترین هاش

 

فدات.